درشهادت زهراي مرضيه(س)

فلک داني چه ظلمي از تو برزهراي اطهر شد            چه بيدادي زتو بر فاطمه بعد از پيمبر شد

مگر آن گفته هاي شاه خاتم رفته از گوشت              که بعد ازرحلت او فاطمه از غم مکدر شد

بگفت احمد مکرر فاطمه بضعه  مني                       چرانسبت به او پس ظلمها زامت مکررشد

همان زهرا که احمد زاحترامش  گفت با امت                دريده نامه ي ارثش زخصم شوم کافر شد

نخشکيده هنوز از آب  غسل شاه خاتم کفن                 که نار ظلم در باب سرايش شعله آور شد

دل بشکسته اش اورا نبود بس در غم بابش                 که پهلويش شکسته آن چنان از ضربت در شد

نبود بس سينه اش را ناله هاي جانگداز غم                 که آزرده زميخ در زاعداي ستمگر شد

نبود بس تيرگي روز در چشمش زهجر باب                    که نيلي آنچنان از سيلي  آن رخسار انور شد

زضرب تازيانه دشمن دين بازويش راخست                   مصيبت ديده اي را تسليت آنسان مقرر شد

چرا حبل جفا بر گردن حبل المتين بستند                    چرزا مغلوب دست روبه دون ،شير داور شد

قضا بر بست دست شير حق را ورنه در آندم                کجاروبه ، رها از دست ضرغام غضنفر شد

ز لطف مرتضي و آل پاک اوست کاندر طوس                بدوران مرثيه خواني  ، مدامي شغل (آذر) شد .

اثر طبع آذر خراساني -به نقل از جلد اول ديوان آذر -صص-55-56 -چا پ سوم -1348 شمسي  انتشارات طوس--    » درشهادت زهراي مرضيه _ دخت رسول الله (ص) 6:19 عصر - 97/11/1